Zupa cukiniowo-czosnkowa. Wycieczka do Oliwy :)

Już od dobrego tygodnia otwierałam lodówkę, a stamtąd patrzyły na mnie smutnym wzrokiem... cukinie! :) Cieszyły się niezmiernie, gdy je myłam i kroiłam w kosteczki, aż wreszcie wylądowały w zupie! A kiedy je miksowałam, oszalały z radości hehe Wreszcie nastąpił krótki żywot ich przetworzenia, gdyż zupa wyszła nieziemsko dobra. Zdziwiło mnie to tym bardziej, gdyż oprócz inspiracji połączenia cukinii z czosnkiem, reszta pozostaje autorska ;) Na 4 małe miseczki

Składniki:

• 2 średnie cukinie
• 1 główka czosnku
• 1/2 czerwonej cebulki (może być biała)
• 25 g masła
• 2-3 szczypty imbiru
• 1 płaska łyżeczka soli
• dużo pieprzu :)
• 2 płaskie łyżeczki vegety
• 1 liść laurowy
• dużo siekanej pietruszki
• 1.25 litra wody

Cebulkę oraz ząbki czosnku drobno siekamy. Masło roztapiamy na patelni (uwaga, szybko się pali), po czym szybciutko dorzucamy czosnek i cebulkę. Warzywa smażymy do miękkości. W między czasie gotujemy wodę z łyżeczką soli. Cukinie myjemy, kroimy w kostki. Do wrzącej wody wrzucamy kolejno: usmażone cebulkę i czosnek, mieszamy, pokrojone cukinie, mieszamy. Cukinie zajmują znaczną część objętości garnka, ale nie martwmy się, zmięknie i siądzie. Dorzucamy listek laurowy, łyżeczkę vegety, trochę pieprzu i dużo siekanej pietruszki. Garnek przykrywamy dekielkiem i gotujemy około 30 minut.

Kiedy cukinia będzie na tyle miękka, że będzie można ją "kroić" łyżką, warzywa wyciągamy za pomocą łyżki cedzakowej i miksujemy w blenderze (zupkę cały czas trzymamy na średnim ogniu). Zmiksowane warzywa z powrotem przelewamy do zupy, mieszamy. Gotujemy kolejne 10 minut, przy czym dosypujemy imbir, drugą łyżeczkę vegety (wedle uznania) oraz doprawiamy pieprzem.

Podajemy gorącą z grzaneczkami lub drobnym makaronikiem. Wyszła pyszna! Smak czosnku lekko przełamany smakiem cukinii. Ah, tę zupkę trzeba po prostu zrobić :) Polecam gorąco!

Przepis dodaję do akcji (nawiązując do akcji Peli - zupka polska ;)

Ps. A tymczasem, wczoraj nastała piękna pogoda :) W związku z czym pojechaliśmy do Gdańska, do Oliwy. Co najmniej rok mnie tam nie było... Wspaniale jest pospacerować zielonymi alejkami, napawać się słonkiem i poszpiegować kaczki :> Poniżej wspomnienia :)

Alejki w Parku Oliwskim, 09.07.2011

Oliwskie kaczuchy - bliskie spotkanie :D 09.07.2011

Powstała cała sesja kaczek :D Te pewnie zastanawiały się, co ta obłąkana kobieta od nich chce i dlaczego w kółko pstryka im zdjęcia... No ale skoro tak pięknie pozowały, raz oczko puściły, raz główka w lewo, raz w prawo, szyjkę pokazały... ulalala zdolniachy ;) Pozdrawiam Was ciepło!