Ryż czerwony

Można by powiedzieć, że od kilku dni utkwiłam w kuchni meksykańskiej ;-) Przynajmniej ja, ryż czerwony kojarzę właśnie z tą kuchnią... Nie mniej, ryż czerwony podawany jest w mojej rodzinie od wielu lat, i przyznam Wam, że nigdy nie był podawany do potrawy stricte meksykańskiej ;-) Z tego względu nazywam go podstawowym przepisem na "ryż czerwony". Bardzo dobrze smakuje z różnymi dodatkami, np. białą fasolą lub papryką. Przepis dedykuję Shinju! (przepis rodzinny, na 6 porcji).

Składniki:

• 3 torebki ryżu
• 2 cebulki
• 80 ml wody
• 150 g koncentratu pomidorowego (użyłam f. Pudliszki w słoiczku 200 g)
• szczypta sproszkowanego chilli (lub innej papryki)
• sól i pieprz do smaku

Ugotuj ryż, rozetnij torebki i przesyp do garnka, odstaw. Posiekaj cebulkę, po czym smaż ją na małym ogniu, aż zmięknie. Następnie dodaj 3/4 słoiczka (z 200 g) koncentratu pomidorowego, wymieszaj dokładnie z cebulką.

Wlej wodę (zdjęcie powyżej), wymieszaj, smaż na małym ogniu, aż mieszanina zgęstnieje (odparuje woda). Przełóż połowę mieszaniny pomidorowej do garnka z ryżem, dodaj szczyptę papryki, sól i pieprz, całość delikatnie wymieszaj łyżką. Dodaj pozostałą część mieszaniny pomidorowej, ponownie zamieszaj tak, aż cała zawartość ryżu nabierze pomarańczowo-czerwonego koloru. Mieszaj delikatnie, aby zapobiec powstaniu tzw. brei.

Ryż będzie zbity, klejący, ale nie może być rozpaćkany (właśnie sprawdziłam z ciekawości w słowniku, czy istnieje takie słowo :D rozpaćkać się = ulec rozgnieceniu lub rozgotowaniu na gęstą masę, cyt. z SJP). Jeśli ryż będzie lekko kwaskowy, dodaj więcej pieprzu lub papryki. Czerwony ryż oczywiście nie pasuje do wszystkich potraw. Nie mniej jednak, ze względu na pobudzony apetyt i chętkę, został podany dzisiaj ze smażoną polędwiczką i pomidorkami.

I chociaż to tylko ryż, dla mnie zawsze staje się "królem" na talerzu ;-) Zdarza mi się wyjadać go już z garnka, po czym nie mam ochoty na kompletny obiad. Napawa uśmiechem nie tylko oczy, ale i radują się kubeczki smakowe. Danie nabiera koloru, a zwykły obiad tak naprawdę przestaje być codzienny ;-) Co by nie pisać, bardzo lubię ten ryż (ale zielonego ze szpinakiem nie znoszę, fuj!)